umieć się ubrać

См. также в других словарях:

• ubrać — dk IX, ubiorę, ubierzesz, ubierz, ubrał, ubrany ubierać ndk I, ubraćam, ubraćasz, ubraćają, ubraćaj, ubraćał, ubraćany 1. «włożyć na kogoś albo na coś ubranie, obuwie, nakrycie głowy itp.; odziać» Ubierać dziecko, lalkę. Ubrać kogoś w nową… …   Słownik języka polskiego

• umieć — ndk II, umiećem, umiećesz, umiećeją, umiećej, umiał, umiećeli, umiany 1. «mieć praktyczną znajomość czegoś, być biegłym w czymś» Umieć pisać, czytać, tańczyć. Umieć coś na pamięć. ◊ Umieć lekcję, umieć geografię, historię itp. «być przygotowanym… …   Słownik języka polskiego

• odpowiednio — {{/stl 13}}{{stl 8}}przysł., odpowiednioniej {{/stl 8}}{{stl 7}} w sposób spełniający wymagane warunki, najlepiej nadający się do czegoś; właściwie, stosownie, należycie : {{/stl 7}}{{stl 10}}Odpowiednio ustawione sprzęty, podany obiad,… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień

• słowo — I {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n I. Mc. słowowie; lm D. słów {{/stl 8}}{{stl 20}} {{/stl 20}}{{stl 12}}1. {{/stl 12}}{{stl 7}} znak dźwiękowy lub graficzny należący do systemu językowego, mający jakieś znaczenie lub modyfikujący znaczenie innych… …   Langenscheidt Polski wyjaśnień